مسجد و تاثير آن بر كودكان
ابن قدمت درباره رسول(ص) اينگونه مي‌گويد: «رسول(ص) را ديدم كه مسجد قبا مشهد در منبر براي عموم سخنراني مي فرمود. ناگهان حسن(ع)در خروج از مسجد پايش لغزيد و به زمين به زمين خورد، حضرت سراسيمه از منبر تحت آمد، عموم او‌را گرفته به حضرتش دادند، فرمود: معبود بكشد شيطان را، حقيقتاً فرزند موجب تست ميباشد، به آفريدگار قول هيچ متوجه كم شدن از منبر نشدم تا اين كه او‌را به اينجانب رساندند.»
« رسول(ص) عموم را به نماز فراخواند. حسن(ع)طفل خردسالي بود و با آن حضرت بود. تشريفات شمس فرستاده(ص) او را پهلوي خويش نشاند و به نماز ايستاد. حضرت يك كدام از سجده هاي نماز را وقتگير كرد. راوي مي‌گويد: اينجانب رمز از سجده برداشتم و ديدم حسن(ع)از مكان خويش برخاسته و روي شانه نبي(ص) نشسته ميباشد. هنگامي نماز به انتها رسيد، نمازگزاران گفتند: «اي پيامبر آفريدگار! اينگونه سجده اي از شما نديده بوديم. گمان كرديم وحي بر شما رسيده ميباشد.»فرمود: وحي نرسيده بود. فرزندم حسن در حالا سجده بر دوشم سوار شد. نخواستم تعجيل كنم و بچه را به زمين بگذارم. آن قدر طاقت كردم تا بچه، خويش از كتفم تحت آمد.»
اين فعاليت نبي(ص) نسبت به نوه بزرگوار خود در حضور عموم، مثال بارزي از طريق آن حضرت در تكريم بچه ميباشد، رسول(ص) با ارتفاع دادن سجده، حداكثر احترام را درباره فرزند خويش، معمول داشت.
رسول(ص) گاهي براي احترام به كودكي، سجده نماز را زمان بر مي نمايد و گاهي هم به احترام طفل، نماز را با‌گاز خاتمه مي‌دهد.
طبق گزارشاتي كه از منابع تاريخي و روايي رسيده، رسول(ص) با كودك ها بازي ميكرد. وقتي كه وي از مهاجرت بازمي گشت، خردسالان به استقبالش مي رفتند؛ رسول(ص) نزد وي توقّف كرده و آنها‌را بر دوش خويش سوار ميكرد و به اصحاب هم بر اجرا اين شغل سفارش مي فرمود.
در احاديث آمده ميباشد: « رسول(ص) نشسته بود. حسن و حسين(ع) وارد شدند. حضرت(ص) به احترام آنها از مكان برخاست و به انتظار ايستاد. خردسال ها در شيوه رفتن ضعيف بودند. لحظاتي طولاني شد، به وي نرسيدند. فرستاده(ص) به طرف كودك ها پيش رفت و از آنها استقبال نمود. آغوش خويش را گشوده كرد و هر دو را بر دوش خويش سوار نمود و به خط مش زمين خورد و مي فرمود: فرزندان عزيز! مركب شما چه عالي مركبي ميباشد و شماها چه سواران نيكي ميباشيد و پدرتان عالي از شماست.»
در اين زمينه، فرستاده(ص) به يك‌سري شكل به فرزندان خويش احترام كرد: به پا خاستن، به انتظار ماندن، استقبال كردن؛ و بر دوش نشاندن. اينها تكريم عملي آن حضرت بود و با اعلام كردن عبارت «سواران بهتر»، لفظاً نيز از آن ها احترام نمود.
روزي نبي(ص) جهت اقامه نماز بعدازظهر عازم مسجد شدند. در راز شيوه مسجد، خردسال ها مهاجرين و انصار درگير بازي بودند. آن ها با مشاهده نبي(ص) دست از بازي كشيده و دوان دوان به سويش رو آوردند. هر مورد از خردسالان از راز و كول آن حضرت بالا مي رفتند و در به عبارتي هم اكنون مي گفتند: «كن جملي» (شتر اينجانب باش)؛ خردسالان مي دانستند كه نواده هاي رسول(ص)، حسن و حسين(ع) نيز مدام اين بازي را با آن حضرت دارا هستند».
برچسب: مسجد قبا مشهد،
ادامه مطلب
