مسجد و تاثیر آن بر کودکان
ابن قدمت درباره رسول(ص) اینگونه می‌گوید: «رسول(ص) را دیدم که مسجد قبا مشهد در منبر برای عموم سخنرانی می فرمود. ناگهان حسن(ع)در خروج از مسجد پایش لغزید و به زمین به زمین خورد، حضرت سراسیمه از منبر تحت آمد، عموم او‌را گرفته به حضرتش دادند، فرمود: معبود بکشد شیطان را، حقیقتاً فرزند موجب تست میباشد، به آفریدگار قول هیچ متوجه کم شدن از منبر نشدم تا این که او‌را به اینجانب رساندند.»
« رسول(ص) عموم را به نماز فراخواند. حسن(ع)طفل خردسالی بود و با آن حضرت بود. تشریفات شمس فرستاده(ص) او را پهلوی خویش نشاند و به نماز ایستاد. حضرت یک کدام از سجده های نماز را وقتگیر کرد. راوی می‌گوید: اینجانب رمز از سجده برداشتم و دیدم حسن(ع)از مکان خویش برخاسته و روی شانه نبی(ص) نشسته میباشد. هنگامی نماز به انتها رسید، نمازگزاران گفتند: «ای پیامبر آفریدگار! اینگونه سجده ای از شما ندیده بودیم. گمان کردیم وحی بر شما رسیده میباشد.»فرمود: وحی نرسیده بود. فرزندم حسن در حالا سجده بر دوشم سوار شد. نخواستم تعجیل کنم و بچه را به زمین بگذارم. آن قدر طاقت کردم تا بچه، خویش از کتفم تحت آمد.»
این فعالیت نبی(ص) نسبت به نوه بزرگوار خود در حضور عموم، مثال بارزی از طریق آن حضرت در تکریم بچه میباشد، رسول(ص) با ارتفاع دادن سجده، حداکثر احترام را درباره فرزند خویش، معمول داشت.
رسول(ص) گاهی برای احترام به کودکی، سجده نماز را زمان بر می نماید و گاهی هم به احترام طفل، نماز را با‌گاز خاتمه می‌دهد.
طبق گزارشاتی که از منابع تاریخی و روایی رسیده، رسول(ص) با کودک ها بازی میکرد. وقتی که وی از مهاجرت بازمی گشت، خردسالان به استقبالش می رفتند؛ رسول(ص) نزد وی توقّف کرده و آنها‌را بر دوش خویش سوار میکرد و به اصحاب هم بر اجرا این شغل سفارش می فرمود.
در احادیث آمده میباشد: « رسول(ص) نشسته بود. حسن و حسین(ع) وارد شدند. حضرت(ص) به احترام آنها از مکان برخاست و به انتظار ایستاد. خردسال ها در شیوه رفتن ضعیف بودند. لحظاتی طولانی شد، به وی نرسیدند. فرستاده(ص) به طرف کودک ها پیش رفت و از آنها استقبال نمود. آغوش خویش را گشوده کرد و هر دو را بر دوش خویش سوار نمود و به خط مش زمین خورد و می فرمود: فرزندان عزیز! مرکب شما چه عالی مرکبی میباشد و شماها چه سواران نیکی میباشید و پدرتان عالی از شماست.»
در این زمینه، فرستاده(ص) به یک‌سری شکل به فرزندان خویش احترام کرد: به پا خاستن، به انتظار ماندن، استقبال کردن؛ و بر دوش نشاندن. اینها تکریم عملی آن حضرت بود و با اعلام کردن عبارت «سواران بهتر»، لفظاً نیز از آن ها احترام نمود.
روزی نبی(ص) جهت اقامه نماز بعدازظهر عازم مسجد شدند. در راز شیوه مسجد، خردسال ها مهاجرین و انصار درگیر بازی بودند. آن ها با مشاهده نبی(ص) دست از بازی کشیده و دوان دوان به سویش رو آوردند. هر مورد از خردسالان از راز و کول آن حضرت بالا می رفتند و در به عبارتی هم اکنون می گفتند: «کن جملی» (شتر اینجانب باش)؛ خردسالان می دانستند که نواده های رسول(ص)، حسن و حسین(ع) نیز مدام این بازی را با آن حضرت دارا هستند».
برچسب: مسجد قبا مشهد،
